Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Duo Reges: constructio interrete. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas;

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Illa tamen simplicia, vestra versuta. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Est autem officium, quod ita factum est, ut eius facti probabilis ratio reddi possit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Itaque contra est, ac dicitis; Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Restinguet citius, si ardentem acceperit. Ostendit pedes et pectus. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Sed ad bona praeterita redeamus. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Respondeat totidem verbis. Ut id aliis narrare gestiant? Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed aetatem vides. Erat enim res aperta. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Eaedem res maneant alio modo. Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Restatis igitur vos; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quid enim possumus hoc agere divinius?

Inquit, dasne adolescenti veniam?

Sed tamen intellego quid velit. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Bork Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.